ismet özel

hacettepe üniversitesi fransız dili ve edebiyatı’ndan mezun oldu. şu an 70 yaşında. ilk başta savruk içkici bir adamken yaşlanınca islama yönelmiştir. eserlerinin en önemlisi erbain 'dır. celladıma gülümserken bir diğer eseridir. sağlam edebiyatçıdır.

.......Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum kökten dallara yürüyen sular gibi yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye torna tezgahlarında demir. Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri kanla dolar pazuları tarladakinin hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri. ......

münacaat isimli eserini anlamak için iki ay boyunca düşünmüşlüğüm var. aşırı ince ruhlu bir adamdır ismet özel, ayrıca şairler kendi şiirini okuyamaz görüşüne ters düşen şairlerdendir. erbain bir başka etkileyici eseridir.

mükemmel bir fikir adamı. celladıma gülümserken çektirdiğim son resmin arkasındaki satırlar şiiri efsanedir. ayrıca "yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa hiç bir yere varamayacağız demektir" gibi mükemmel bir sözün sahibidir.

çok bilgili bir adam bu. istiklal marşı derneğinin kurucu başkanı.

türkiye'de ki suriyeliler , suriyeli vatan hainleridir. diyerek kafamdakini anlatmıştır.

demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim göğsünde hazin ayak izleri eski şubatların onu yaralar kıpırdatıyor ve o sertelmektedir yaralardan kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran içimize güneşler bırakan nal sesleri. keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın varınca bayrakları, marşları duyuyorum başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor durup dineliyorum bütün taframla bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün hantal yüreklerin olduğu orda. kesik kolları var aşkın döl ve inat barındıran. hırpanî bir okşayışla akşam yanaşınca çocuklara ben karakavruk yüzümün arkasında kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan halksa kal'am onu kal'a kılan benim boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri çünkü kavganın göbeğidir benim yerim canlarım, kollarında parti pazubentleri dik başlar, erkek haykırışlarla göndere, en yukarlara çekiyorlar en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini. yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime? asfalt yakıyor genzimi asfalt adamlarını topluyor aramızdan yıkılıp omuzdaşlarının seslerine yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi. ben merd-i meydan yani toprağın ve kanın gürzü güllerin bin yıllık mezarı bendedir yukardan bakarım efendilerin pusatlarına insanların bütün sabahlarını merak ederim gök hırpalanmaktadır merakımdan ıtır kokan benim yumruklarımdır benim kavgamdır o, aşk diye tanınan. alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa zülküf de vursun. yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim. ismet özel

istiklal marşı derneğinin başkanı aynı zamanda kurucusudur. fikirleri belki sevilir belki sevilmez. fakat şu an kendisine şair diyen bir çok kişiyi uykusunda bile tokatlayacak bilgi birikime ve derinliğe sahiptir. en sevdiğim şiiri ise "münacaat" isimli eseridir. şu adresten kendi sesiyle dinlenebilir.

beğenmesem de fikirlerini şu şiirdeki ahenk, estetik müthiş. kısa pantolon, paslı çakı, dizde kabuk bağlamış yara kısa çakı, paslı pantolon, gözde yarası kalmış kabuk nazlan sitem et kırıl bana beni geç vakit tek başıma suya yolla bağçede yüzünü öteye çevir güle hayret ediyormuş gibi yap gülümseyerek konuş da başkalarıyla somurt, avluda sadece ikimiz kalınca kızıp en evecen adımlarınla üst kata çık en sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık yamru bastım iş değildi hâke çakılmak bayırdan dağ sıradağdı hangi haşin belden yol veresi gece hep süzüldü yukardan lâkayt kehkeşân altımda hep beni yutmaya çağladı nehir yetişir hecelemen sök beni bir kere en zoruma gideni yap hengâme getir çel beni tökezlet tuttur çitlere ahla istida edecek ahvâl değil kim bana kıymazsan bilebilir dünya dedikleri samut küp acılar tınladıkça bende hep seni seslendirir.

"kırk yaşıma kadar her gün intihar etmeyi düşündüm. kırkımdan sonraysa insanların buna bile değmeyeceğini düşünüp sadece güldüm" minvalinde bir sözü vardır. üç-dört gündür aklımdan çıkmıyor. deli gibi gülümsüyorum bu söze.

sanatina diyecek soz yok ancak "müslüman olmayan türk olamaz. " diye açıklama yapmis. oldu canim. o zaman herkes kendi kafasına göre türklüğün tanımını yapsın. insanları kutuplastirmada bir numarasiniz yemin ediyorum.

"biz bir şeyleri anlamamaya yemin etmiş gibi yaşıyoruz" demiş ismet abim. sanki oturmuş şöyle bir düşünmüş ve bu yüzyılı tek bir cümleyle özetleyeyim demiş gibi değil mi sizce de ? bir şeylerin farkındayız hatta görüyoruz ama susuyoruz. and içmişiz sanki. ne bir şeyleri ne de birbirimizi anlayabiliyoruz. her geçen gün biraz daha eksik olmamız bu yüzden.

seni dünya gözüyle bir daha görmek! bunu da nereden çıkardın? içimde boşuna arama bulamazsın böyle bir isteğin kırıntısını bilmez idiysen öğren duymadıysa iyi açılsın kulağın dünyadaki gözüme çarpmadın sen şimdiye dek baktın. nasıl bakmayı optik okumakla öğrenmedinse yaşadın. hiçbir zaman vesikaya bindirmedin yaşamayı kurduğun vaki değil polislerle bir ahbap çavuş ilişkisi dudaklarında bir gülümseme yaklaşmadın banka personeline kaç litre süt sağdıysan sattığının hepsi o kadardı en beğendikleri pilavda kullanıldı senin ayıkladığın pirinç alış verişe çıktığın günler haddini bildi çarşılar esnafı kendine getiren senin suallerindi sen arşınlıyorken bambaşkaydı kaldırım üstünkörü geçmedi seninle geçirdiğimiz hiçbir saat lopsa loptu tartaklanan okşanan rafadansa rafadandı. dünyaya ibretle dikeceksin gözü ki ruh doğranıp eksilmesin biri sıkıysa çıksın da seyrettiğimi söylesin aval aval olan biteni meselâ sen beraberliğimiz boyunca kaval dinlediğime tanıklık edebilir misin ah sen yanımda yokken bak bakalım tuz yalamışa benziyor mu dilim yüz veririm sanılmasın keşiş yalnızlığının tafralarına yoktur seyislerin bilgiç edalarında hevesim ne yazıklanma duyuldu benden fokstrot günlerine yetişemediğime ne de bir an olsun vaktimi mamboya itirazla geçirdim spekülasyon henüz arsa üzerindendi akideydi inanca müteallik bir şeydi şeker havraydı sinagog denilmezdi etiyopya oldu çıktı habeşistan olarak bildiğimiz yer hayır seni asla bunların hepsi telefat dünya gözüyle bir kez bile görmek istemiyorum acıdım ömrümce neler vermezdim seni görmek için gibisinden cümle kuranların haline uğruna dağları delmem ummana dalmam atmam ateşe naçiz bedenimi kovalamam peşini davet etse bile eteklerin hepsi yerin dibine geçsin daüssıla, malihulya, nostalgia sen nasıl olsa tıpkı hep olduğu gibi defalarca görüneceksin ahret gözüme ahret gözüm ağır gözüm bilerek geçirmeyen hazzı kantardan azabı bilerek tartmayan yeğni gözüm ahret gözüm miskalle zarfıma makineyle 1944 üncü dünya garnizonu is yazılmış (ismet değil isa da değil isa'dan sonra) zırt pırt ikaz edilmişim ayak uydurmam konusunda koca tugay uygun adım atan cilveperest mangaların gündem tayini için inhisarına bırakıldıysa bileğimi fırsat buldukça tükürükleyip şaklatmam mı kimin ağzında düdük varsa uyluk kemiğimi bu sebepten kırdılar ben de diz çökmedim bahane bu ya seni dünya gözüyle bir kez daha görmek isteyen biri varsa buna şiir şahittir ben değilim.

(bkz: icses) (bkz: siz bunu hiç bilemeyeceksiniz) 😂

mfö nün milli parkşarkısının sözleri kendisine aittir. severiz. yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa, hiçbir yere varamayacağız demektir.

''ölüyoruz, demek ki yaşanılacak.'' demiştir yıkılma sakın adlı şiirinde. bu arada söylemeden edemeyeceğim komünist hali daha güzeldi ismet özel'in. şiirleri daha güzeldi.

"bu vapuru kaçırırsam beni belki de cinnet basar belki kanser olurum bu yıl sınıfta kalırsam nöbette uyursam eğer kitaplarımı yakarlar etimde şirpençe çıkar bu kızı alamazsam bu işi bitiremezsem şehirden beni kovarlar izin kağıdım yanar konuşacak olursam bu senet bankalar kapanmadan ruhumun rengini kapatmayacak olursa ölür kuyuya düşen çocuk çocuğun mercan saati çatlar mutlaka koşup haber vermeliyim yetkili memura bahar geliyor, ilerliyor yeminler alnımı kapıp getirmeliyim denizi karşılamaya kırlangıcın kanadındaki kezzap leylakta sıkışan buhar için nabzımı bulmalıyım nerede bulacaksam nabzımı çünkü ben kasadan fiş alarak yağmuru, selvileri zor durumda bıraktım benim yongalarımdan yapıldı bu çelenkler ben papatyaları şımartmadım diye oldu mata hari'ler casus, al capone'lar gangster inmem gerek gözbebeklerimin altına beynimin ortasına büzülmeliyim genşeyip kımıldayabilirim oradan sonra dum di dum duridum dubida kendi kalbimle zamanım arasındaki sarkaç püskürtüyor beni dünyaya bırakıyorum zerreciklerime kadar emsin beni atlantik ve pasifik ve beş kıta koşmam gerek yetişmem gerek yazgıma tutmam gerek, sormam gerek, bilmem gerek esenlemem, kargışlamam, irkitmem gerek niçin niçin, niçin, niçin kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin" böyle güzel şiirlerin müellifi...

konuşmasa iyi şair

'her çıkmaz sokağın çıkmaz olduğunu anlamak için sonuna kadar yürümek zorunda bırakıldık." peki her seferinde geri dönme cesaretini, isteğini kendimizde bulabildik mi ?

sanat hayatı iki farklı döneme ayrılır. önceleri daha sol görüşlü sonrası ise dine yönelen eserler veren yazar. amentü en beğenilen siirlerindendir. """" dilce susup bedence konuşulan bir çağda biliyorum kolay anlaşılmayacak kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın yanık yağda boğulan yapıların arasında delirmek hakkını elde bulundurmak """"

sağlam milliyetçidir kendisi

"ve sen boynunu öperken beni sarhoş bir okyanusla titreten hayat, sevgilim olur musun?" demiş ismet özel, ne de güzel söylemiş.

" her çıkmaz sokağın çıkmaz olduğunu anlamak için sonuna kadar yürümek zorunda bırakıldık. "

"ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum bahar da sürgülenir içime katranlar da hem koşarak yarattığım sevgiler vardır hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum." diyen adam, yazar, şair ve daha fazlası.

" bu ülkede yaşayıp da türk değilim diyorsan siktir ol git " sözünün sahibi. adam gibi adamdır kendisi.

"içimden şu zalim şüpheyi kaldır. ya sen gel ya beni oraya aldır."

"neyi bastırdıysan göğsüne. göğsünü soludukça büyüyen o'dur."

"ben öyle bilirim ki yaşamak berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır.."

"geçen her gecenin leyle-i kadr, karşılaştığım her kişinin hızır olmadığını anladığımda kırılıyorum; düş kırıklığına dönüşüyorum."

"varsın zindanların uğultusu vursun kulaklarımıza yaşamak bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki."

"yargı kesin: acı çekmek ruhun fiyakasıdır."

şairliğine bir lafım yok ancak türklük adına fantastik düşünceleri beni geriyor. misal bilmeden teori üretmekte üstümüze yok. (bkz: ağzı olan konuşuyor)

"i̇smet özel'den solcular vazgeçemedi, sağcılar da bir türlü tam sahiplenemedi." demiş cemal süreya. kendisi büyük bir şair ve fikir adamı evet ancak anlaşılmak konusunda da o denli sıkıntılı. geçmiş senelerde onunla tramvayda karşılaşan bir arkadaş-hocam şiirleriniz çok güzel ama anlamak noktasında çok zorlanıyorum demiş. o da -hiç mi anlamıyorsun diye sormuş. eh işte biraz diye cevaplamış arkadaş. anladığın kadarı yeter demiş o zaman. i̇smet özel fikirlerini veya şiirlerini anlaşılmak kaygısıyla yazmıyor. bir iki video ile üzeri çizilecek yada fenomen haline getirilecek birisi değil.

konuşmasa iyi şair. konuşmasada pek güzel değil şiirleri. faşist aşırı milliyetçi sözde insanlara laf soktuğunu sanan bir şair

--- spoiler --- dilce susup bedence konuşulan bir çağda biliyorum kolay anlaşılmayacak kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın yanık yağda boğulan yapıların arasında delirmek hakkını elde bulundurmak rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için bana deha değil belgeler gerekli kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza --- spoiler --- (bkz: amentü)

"sevmek mübalağa sanatıdır, abartın"

türkiye'de ki en iyi şairdir. ne nazım hikmet su dökebilir eline ne de necip fazıl.

onunla biz hep sevişecek gibi baktık birbirimize, bir kez öpüşebilseydik, dünyayı solduracaktık.

"yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa, hiçbir yere varamayacağız demektir."

"ne godiva geçer yoldan ne de bir kimse kör olur"

kim ne derse desin türkiye'nin ve türkçenin en iyi şairi.

“hak yemek, sol elle yemek yemek kadar dikkat çekmedi bu ülkede.”

son zamanlarda deli gibi okumaya başladığım mütüş şair. islamcı aydınlar fikir karmaşaları düşüncelerinde ciddi çelişkiler yaşar bana kalırsa ismet özel de onlardan çünkü her ideoloji islamla çelişmeye mahkumdur. bu konuda en doğru tavrı cemil meriç sergilemiş: (bkz: ideolojiler üzerimize giydirilmiş deli gömlekleridir) yine de günümüzden türkçeyi bu kadar sade ve güzel kullanan başka bir insan yok.

"keşke aramızdaki mesafeler sadece kilometrelerle ölçülebilen cinsten ibaret olsaydı." i̇smet özel

biz vatansız yaşamayı, namussuz yaşamakla bir tutarız!

Yaklaşık 2.30 saat önce 74 yaşını bitirdi. iyi ki doğdun çağımın şairi! Ben, öyle bilirim ki yaşamak, berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır

74 yaşına girmiş saygıdeğer şairimiz "sevmek mübalağa sanatıdır, abartın"

lisede hocamız edebi kişiliğini anlatırken "bu adam kessin terazi burcu." demiş ve terazi olduğunu öğrenmiştim. o günden beri kendime benzettiğim ve -sebepsiz- sevdiğim sayılı sanatçılardan.

t: şair ötesi varlık.. yalnızlığın ete kemiğe bürünmüş halidir. gençlik, olgunluk ve ustalık evlerinde sırasıyla; marksizm, islam ve milliyetçiliğe ağırlık vermiştir. lakin hepsinde derdini inanılmaz derecede sağlam anlatmasına rağmen, neredeyse hiçbirinde anlaşılamamıştır. çağın çok çok ötesindedir. şiirleri birçoklarına göre "insan elinden çıkmış olamayacak kadar" güzidedir. keza görüş ve tespitleri de öyle. ancak dediğim gibi, kendisini anlayacak kapasitede olmayanlar ya da anlaması işlerine gelmeyenler yüzünden ötekileştirilmiştir. bunu yaparken de çoğu zaman şairliğine atıfta bulunulmuştur; "üstadım siz şiir yazın, başka bir şey yapmayın." gibi gibi.. dedim ya; yalnızdır.. bazı marksistler özel gibi bir dehayı kaybetmekten ötürü ona öfke duyarlar. bazı islamcılar da özel'i geçmişinden ötürü kabullenemezler. keza aynı durum milliyetçiler için de geçerli. lakin onun zaten kimseye derdini anlatma gibi bir derdi gün geçtikçe olmamaya başlamıştır. kimseye şirin gözükmek gibi bir derdi yoktur. o sadece inandığı gerçekleri açıklamayı kendisine gaye edinmiştir. savunduğu şeyler de her zaman şahsına münhasır olmuştur. bir marksist, özel'in marksist söylemlerine anlam veremez çoğu zaman. yani kendisiyle aynı görüşte olduğunu iddia edenlerle bile ayrı düşer. o kadar azınlıktır. ama her şeye rağmen eğilip bükülmez ve sapa sağlam ayaktadır. tarih bilgisi de gayet iyidir. karşısına çıkıp da rezil etmediği birisini hatırlamıyorum. en başta da (o dönemin zaman gazetesi yazarı) ahmet turan alkan hdjashdjah o karşılaşmada alkan kaçak dövüşmüşse de, özel, alkan'ın her gelişine degajı çakmıştı hsjdahjdhahs velhasıl; kendisini anlamam(ız) için daha önüm(üz)de yıllar var.. buna mukabil olarak "ismet özel adamdır yhaa" furyasına karşıyım. zira bir adamı anlamadan sevemezsiniz. ki kendisini anlamaya meyil ettiğinizi bile düşünmüyorum. kendisinin sadece alevilik, kürtlük ve türklük hakkındaki görüşleri bile öyle kolay kolay sindirilecek şeyler değilken, siz ne ara böyle bir derya deniz insanı analiz ettiniz de sevdiniz? keza aynı durum edebi kişiliği için de geçerli. davulun sesini bir de yakından dinleyin, ondan sonra konuşalım. uzaktan dinleyerek "seviyorum abi.." diye caka satmak kolay.. "bir zamandı heves ettim gölgemi enginde yatan o berrak sayfada gezindirsem diye ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende. vakti vardıysa aşkın, onu beklemeliydi genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için halbuki aşk, başka ne olsundu hayatın mazereti demedim dilimin ucuna gelen her ne ise vay ki gençtim ölümle paslanmış buldum sesimi."